کد مطلب:38911 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اهل بيت

آيا در قرآن كريم، از اميرالمؤمنين علينامي برده شده است؟ آيا پيامبراكرمدر قرآن كريم، در بارة خلافت بعد از خود سخني به ميان آورده است؟

هرچند در قرآن آياتي وجود دارد كه به گفتة شيعه و اهلسنت جز بر عليو برخي ديگر از ائمه:، بر هيچكس ديگري قابل انطباق نيست، مثل: آيه ولايت (مائده، 55)، آيه مباهله (آلعمران، 61)، و... ولي بهخاطر مصالحي نام ائمه: به صراحت در قرآن نيامده است. يكي از دليلهاي نيامدن نام ائمه در قرآن اين است كه، در قرآن تنها كليات مسايل آمده و تبيين جزئيات آن به پيامبر9 واگذار شده است. شخصي به نام ابيبصير گويد: از امام صادقپرسيدم، مردم ميگويند: چرا از حضرت عليو اهلبيت او نامي در قرآن كريم نيامده است؟ امام فرمودند: به كساني كه چنين اعتراضي را ميكنند، بگوييد: همانگونه كه نماز در قرآن آمده، ولي 3 يا چهار ]ركعت[ بودن آن مشخص نشده و پيامبر9 آن را براي مردم تفسير كرد، همچنين زكات ]در قرآن[ نازل شده ولي مقدار آن مشخص نشده و رسول خدا آن را براي مردم تفسير كرد. و... همين طور در قرآن نازل شده است كه: أطيعوا اللّه و أطيعوا الرسول و أوليالأمر منكم، از خدا و رسولش و اوليالامر اطاعت كنيد.( نسأ، 59. ) اين آيه درباره علي و حسن و حسين: نازل شده و پيامبر9 فرمود: هركس من مولاي او هستم پس علي مولاي او است.

همانگونه كه تفسير جزئيات نماز، زكات و حج به پيامبر9 واگذار شده كه دستورات الهي را به مردم ابلاغ كنند، معرفي اوليالامر نيز به پيامبر9 واگذار شده و پيامبر9 نيز آنها را به مردم معرفي كردند. سپس امام صادقساير آيهها و روايتهايي كه در اين باره آمده را فرموده است.( ر.ك: غايةالمرام، محدّث بحريني، ص 265، چاپ سنگي، حديث سوّم، باب 59، فصل دوّم از مقصد دوّم. )

يكي ديگر از حكمتهاي نيامدن نام علي و اهلبيت: در قرآن اين است كه; در اين كتاب الهي آيههايي درباره اهلبيت نازل شده كه بسان تصريح به نام آنان و بهتر از تصريح است، مانند آيه 55 سوره مائده كه ميفرمايد: وليّ و سرپرست شما تنها خداوند و پيامبرش و افراد مؤمن هستند، افراد مؤمني كه نماز برپاي داشته و در حال ركوع زكات ميدهند. دانشمندان شيعه واهلسنت نقل كردهاند كه; تنها كسي كه در حال ركوع انگشتر خود را به فقير داد، حضرت عليبود.( ر.ك: پيام قرآن، آيتالله مكارم شيرازي، ج 9، ص 201 ـ 213، انتشارات مدرسة اميرالمؤمنين. )

در نتيجه تفاوتي نداشت كه خداوند متعال بفرمايد: سرپرست شما خداوند و رسولش و حضرت علي هستند، با اينكه صفاتي را نقل كند كه منحصر به فرد است و تنها بر حضرت عليمنطبق است. كسي كه به دنبال حقيقت باشد، از هر دو گفتار يك مطلب را ميفهمد; با اين تفاوت كه اگر نام حضرت عليبه صراحت در قرآن ميآمد، به احتمال زياد، نااهلان قرآن را تحريف كرده و به خاطر خصومت با آن حضرت و حذف نام ايشان ازقرآن، در قرآن دست ميبردند; چنانكه تا مدتي تدوين احاديث پيامبراكرمرا به همين منظور ممنوع كردند. ولي در صورتي كه با ذكر اوصاف گفته شود، ديگر افراد نااهل دست به تحريف آيات قرآن نزده و ولايت اميرمؤمنان علينيز براي حقيقتجويان روشن ميشود. شيعه و اهلسنت متفقند كه پيامبر9 فرمود: من از ميان شما ميروم ولي دو چيز گرانبها بين شما به يادگار ميگذارم كه اگر به آن دو متمسك شويد، هيچگاه گمراه نميشويد: كتاب خدا... و اهلبيتم، خداوند دانا به من خبر داده است كه اين دو هيچ گاه از يكديگر جدا نميشوند تا در حوض كوثر بر من وارد شوند. (در غايةالمرام، ص 211 ـ 235، 82 منبع از اهلسنت و 39 منبع از شيعه كه اين حديث را نقل كردهاند، آمده است) ولي عدّهاي مثل عمربن خطّاب، در مريضي منجر به وفات پيامبر9 فرياد برآوردند كه كتاب خدا ما را كافي است و اجازه ندادند وصيت پيامبر9 نوشته شود. چون ميدانستند كه ميخواهد درباره اهلبيتش وصيت كند.( اجتهاد در مقابل نص، سيدعبدالحسين شرفالدين، ترجمه علي دواني، ص 167 ـ 181، نشر كتابخانه بزرگ اسلامي. )

يقين بدانيد كه اگر حتي در يكصد آيه به صراحت نام حضرت عليميآمد، اين عده آن آيات را از قرآن حذف كرده و ميگفتند بقية قرآن ما را كافي است و مردم نادان هم دم برنميآوردند. چنانكه عليو حضرت زهرا3 را آن همه اذيت كردند و مردم چيزي نگفتند. وانگهي خليفة اول و دوم كه صدها روايت از پيامبر9 را جمعآوري كرده و همه را سوزاندند،( اجتهاد در مقابل نص، همان، ص 156 ـ 162. ) بعيد نبود كه جهت مطامع دنيوي، بسياري از آيات قرآن را نيز بسوزانند. علاوه بر آنچه گذشت، حكمتهاي ديگري نيز در نيامدن نام اهلبيت: در قرآن وجود دارد كه بيان همة آنها در اين مختصر نميگنجد.